jueves, 26 de abril de 2012

La margarita de Guardiola



Es probable que a lo largo del día de hoy el arquitecto del mejor Barça de siempre decida si continúa un último año o abandona ya el banquillo. Su decisión depende de varios factores. Por ejemplo: que Guardiola tiene buenos amigos que le piden, desde hace dos años, que no renueve, que se vaya a su casa con su familia, o a cantar con Llach, o a hacer de reportero del Lonely Planet. Hasta ahora les ha mantenido a raya. Pero en noviembre le detectaron una gravísima enfermedad a Tito Vilanova, cosa que ha dado argumentos al entorno más directo de Guardiola.

También resulta clave en esta cuestión la situación del equipo. El entrenador sabe que ha hecho un buen año, de notable, que es un excelente si se valora de dónde venían sus jugadores: de una racha de títulos desconocida en el fútbol moderno, de ganar títulos también con los Secuestradores, de una temporada con tres lesiones de larga duración que han acortado la plantilla, del cáncer de Abidal. Pero de cualquier modo, por primera vez en la era Guardiola no se ha ganado ni la Liga ni la Champions. Eso juega a favor de la continuidad del Mite.

Si algo resulta fundamental en la decisión de Guardiola es la receptividad del vestuario. Ya dijo Larry Bird en una ocasión que un entrenador no puede estar más de tres años en un equipo: al principio lo que dice va a misa, pero a partir del tercer año, los jugadores ya pasan de todo. Por suerte, en el Barça hay un grupo de jugadores que son auténticos psicópatas del trabajo y de la victoria, ustedes ya saben de quiénes hablamos, lucen brazalete. Pero otros se han hartado del sufrimiento psicológico que supone autoobligarse a ganar siempre y han abrazado la dolce vita, moc, moc. Se da la circunstancia de que algunos jugadores del grupo de los estajanovistas miran mal a alguno de los vividores y les consideran perjudiciales para el equipo. Durante el Guardiolato, cada vez que los capitanes han llegado a semejante conclusión, la oveja negra ha dicho adiós. ¿Tendrá Pep la fuerza para echar a uno de ellos aunque sea canterano, triunfador y joven? Ésa es una de las claves de este asunto, sobre todo si los cuatro capitanes discrepan entre sí. En esas dudas se hace evidente que el desgaste del que hablaba Bird ha alcanzado también a Guardiola.

Pero el futuro de Piqué no es lo único que cuenta estos días. Como ha venido ocurriendo en las últimas temporadas, para la plantilla 2012-2013 serán mucho más decisivas las salidas que las entradas. Guardiola y Zubizarreta están convencidos de que este equipo aún logrará grandes títulos, pero creen que conviene oxigenar el vestuario. Para ello es imprescindible que algún nombre importante diga adiós. A la casi segura marcha de Keita y Adriano se podrían sumar pesos pesados Alves, Villa o el propio Cumbias.

Y ahí interviene nuestro amado Sandro XVI. Si Guardiola no se siente respaldado en alguna de las duras decisiones que deberá tomar, difícilmente continuará. ¿Sabremos con exactitud algún día qué papel tuvo el club en esta decisión? Tal vez. Lo que sí sabemos que la súbita resurrección del nuñismo de las últimas semanas le recuerda a Guardiola que su misión no está finiquitada. Afortunadamente, El Mite es hombre de causas. Y si hay algo que nos permita ser optimistas, es exactamente eso.

16 comentarios:

Albert Martín Vidal dijo...

Esta perorata no incluye linchamiento alguno a La Banda. No sufran, es sólo que estoy cogiendo carrerilla.

Anónimo dijo...

Malauradament, a pesar de l'optimisme mesurat de l'entrada, crec que aquest dijous serà un dia negre.

Linxun

Albert Martín Vidal dijo...

No pretenia ser optimista... Sabem si a Scolari li va bé a can Palmeiras?

Anónimo dijo...

Hala, remata el dia amb Scolari, sí. Tan bé que pintava tot anit a les 23.30...

Anónimo dijo...

espero que no sea juan maLillo... dicen que hay un joven entrenador ofensifo... un tal fangaal libre. siempre positifo

Marc dijo...

Ningú s'apunta a segrestar Sandro fins que dimiteixi?

Arnau dijo...

Parlen de Villas-Boas. A part de Guardiola (si us plau, renova Pep) res no faria més mal a Mourinho que el seu deixeble aventatjat el guanyés a joc i a títols a la península ibèrica.

PD: Estic esperant amb fruïció malaltissa la entrada sobre la eliminació de la Banda a mans dels bàrbars.

Albert Martín Vidal dijo...

Això del Villas Boas no m'agrada. No sap res d'aquest equip, d'aquest club ni d'aquest planeta. Millor Valverde...

Diego dijo...

A mi me gusta Blanc también, tengo buenos recuerdos. Y Luis Enrique o Óscar? Joder, no puedo creer que estemos hablando de esto!

Anónimo dijo...

Diego, si a Òscar no li han oferit el B, com li han d'oferir el A? I està connotat com a home de Cruyff...

Entre Blanc i Valverde... Bielsa? Com a mínim els fa córrer.

Pep, per ta mare, continua un anyet...

Linxun

gonzny dijo...

Bielsa sigue sin renovar con el Athletic...

Anónimo dijo...

http://www.as.com/futbol/articulo/percepcion-pep-va-dice-directivo/20120426dasdasftb_49/Tes

Albert Martín Vidal dijo...

A esta hora de la noche cunde el rumor de que lo deja. El homenaje a Bavaria deberá esperar, mañana toca obituario.

gonzny dijo...

Vaya coñazo el temita, joder.

Me recuerda al pesao de Lebron James. Que me voy, que me quedo...

A todo esto, más de medio país sin saber de dónde va a llegar el próximo cheque.

¡Que esto es sólo fútbol, hombre! Y a lo mejor me equivoco, pero creo recordar que con un negro fumao en el banquillo también ganamos la Champions.

Si está cansado, que se vaya a descansar. Que este año ha ido a medio gas. Y es muy normal.

Muchas gracias y buena suerte.

Anónimo dijo...

Tiiiiiiiiiiiiiiiiiito! Tiiiiiiiiiiiiiiito! Tiiiiiiiiiiiiiiiiito! Tiiiiiiiiiiiiiiiito! A Mourinho li pega un yuyu.

Arnau dijo...

La cleca que li va fotre Vilanova a Mourinho després del dit a l´ull ara cobra tot el sentit. Aquest tipus no s´arrugarà.

Per altre banda, la idea continua. Llarga vida al pase.